ΣΕΕΑΠΙΝ

Αξίζει να διαβάσετε το κείμενο της άξιας συναδέλφου μας, Ιωάννας Καρέλλου. Η κα.Καρέλλου, είναι ιδρυτικό και πάντα δραστήριο μέλος του ΣΕΕΑΠΙΝ, με θαυμαστές σπουδές στην Κοινωνική Εργασία, την Ειδική Αγωγή και την Κοινωνική Ανθρωπολογία.

Ενθάδε κείται

 «Αμφίπολη: Βρέθηκε σκελετός σε τάφο κάτω από τον τρίτο θάλαμο»

«Ο Θεός Ερμής στον Τάφο της Αμφίπολης. Ποιος είναι ο "δαφνοστεφανωμένος άνδρας"

«Στον τάφο της Αμφίπολης είναι η Ολυμπιάδα", λέει ο αρχαιολόγος Τέρενς Κλαρκ»

 «Νέα ανατρεπτική θεωρία: Ο Μ. Αλέξανδρος είναι ο Ερμής του ψηφιδωτού, ο Φίλιππος ο Πλούτωνας και η Ολυμπιάδα η Περσεφόνη»

Παρακολουθούμε μήνες τώρα, μέσω τηλεοπτικών εκπομπών, δικτυακών τόπων και έντυπων μέσων, κάθε στάδιο εξερεύνησης της ταυτότητας του νεκρού που είναι θαμμένος στον τάφο της Αμφίπολης.  Αρχαιολόγοι και ανθρωπολόγοι στην Ελλάδα και το εξωτερικό παραθέτουν τις απόψεις τους και τις εικασίες τους προσπαθώντας μέσα από καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα και στοιχειοθετημένα ευρήματα να λύσουν τον γρίφο που κρύβεται στον επί εκατοντάδες χρόνια άγνωστο τάφο.

Χωρίς αμφιβολία είναι μια σπουδαία ανακάλυψη τόσο για την ελληνική όσο και για την παγκόσμια ιστορία και επιστήμη. Φαντάζομαι ότι ως αυτό το σημείο συμφωνούμε όλοι, μικροί ή μεγάλοι, εργαζόμενοι ή άνεργοι (ή σε διαθεσιμότητα), συμπολιτευόμενοι ή αντιπολιτευόμενοι, επιστήμονες και μη.  

Με όλον τον σεβασμό προς όλους τους επιστήμονες εμπλεκόμενους ή μη που κάνουν τη δουλειά τους, όπως οφείλουν άλλωστε, θα ήθελα να καταθέσω μια επιφύλαξη και ίσως ένα προσωπικό παράπονο: δεν έχω δει να γίνεται τόσος «ντόρος» και να παραμένει στα πρωτοσέλιδα η κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία ή νοσοκομεία της χώρας και να παρέχονται οι πόροι εκείνοι (υλικοί και ανθρώπινοι) που θα ανατρέψουν την άθλια αυτή κατάσταση που κάθε άλλο παρά πολιτισμένη μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς. Με μόνη εξαίρεση βέβαια τις απεργίες που κάνουν οι εκπαιδευτικοί ή οι γιατροί. Τότε τα ΜΜΕ σπεύδουν να αναδείξουν με βαρύγδουπους τίτλους την ταλαιπωρία του κόσμου εξ’ αιτίας των απεργιών που κατά τ’ άλλα εκπαιδεύεται ή θεραπεύεται αποτελεσματικά και δωρεάν κατά την δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία. Αυτό με την έλλειψη μέτρου που έχει η επίσημη πολιτεία - γιατί τι άλλο εκφράζουν τα μέσα αυτά - ως προς τη σπουδαιότητα ενός γεγονότος και την κάλυψή του, αδυνατώ να το κατανοήσω. 

Υποστηρίζεται από την πολιτεία, τους επιστήμονες και την κοινή γνώμη – ίσως - ότι η ανακάλυψη του τάφου της Αμφίπολης είναι μια ακόμη απόδειξη του σπουδαίου αρχαίου ελληνικού πολιτισμού για τον οποίο θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι. Αρχαίου, σωστά. Γιατί αν θεωρήσουμε ότι ο πολιτισμός μιας σύγχρονης χώρας αντικατοπτρίζει το επίπεδο των υπηρεσιών υγείας και παιδείας που προσφέρει στους πολίτες της (που προσωπικά πιστεύω) δεν νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για τίποτε. Μάλλον το αντίθετο.

Δε χρειάζεται να παραθέσω αναλυτικά αριθμούς για τις τρομερές ελλείψεις και μειώσεις στην παροχή υπηρεσιών σε αυτούς τους δύο τομείς. Οι ελληνικές οικογένειες που καθημερινά κάνουν - ή σωστότερα προσπαθούν να κάνουν - χρήση αυτών των υπηρεσιών γνωρίζουν την πραγματικότητα και είμαι σίγουρη ότι δεν έχουν καμία αγωνία για την ταυτότητα του νεκρού την Αμφίπολης…. έχουν άλλες αγωνίες που τους «τρώνε» καθημερινά την ψυχή. Όπως για παράδειγμα πως θα πληρώσουν τα φάρμακά τους με το πενιχρό εισόδημα που - ίσως - ακόμη έχουν, πως θα κάνουν τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις εγκαίρως και αξιοπρεπώς, πότε επιτέλους τα παιδιά τους θα διδαχθούν όλα τα μαθήματα και δεν θα περιμένουν – κοντά Χριστούγεννα – να καλυφθούν τα κενά των εκπαιδευτικών ώστε να έχουν όλοι οι μαθητές ίσες ευκαιρίες στη μάθηση και άλλες τέτοιες μικρο-αγωνίες, συγκριτικά με το μυστικό του τάφου.

Θα ήθελα ωστόσο να μιλήσω με αριθμούς για ένα ευαίσθητο τομέα – αν και ποιος δεν είναι ευαίσθητος όταν μιλάμε για ανθρώπους - όπως αυτόν της ειδικής αγωγής, τον οποίο προσπαθώ να υπηρετήσω, μάλλον να λειτουργήσω από τη θέση της κοινωνικού λειτουργού ενός ειδικού δημοτικού σχολείου της περιφέρειας.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 1393 λειτουργικά κενά σε ειδικό εκπαιδευτικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής (ΣΜΕΑΕ) και Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ).  Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μεν για την διαδικασία αξιολόγησης από τα ΚΕΔΔΥ μια οικογένεια μπορεί να περιμένει ως και 2 έτη (πχ Αττική) και λιγότερο στην περιφέρεια δηλαδή 1 έτος μέσο όρο. Όσο για τα ειδικά σχολεία, τι να πει κανείς. Δεν ξέρω αν η κατάσταση μπορεί να περιγραφεί με λόγια ή πως μπορούν τα λόγια να αναδείξουν αυτό που βιώνουν καθημερινά οικογένειες, προσωπικό και μαθητές με αναπηρίες που είναι εγγεγραμμένοι στα ειδικά σχολεία της χώρας.

Πως μπορεί δηλαδή ένα ειδικό σχολείο με μαθητές που παρουσιάζουν διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, νοητική καθυστέρηση, κώφωση, τύφλωση κλπ να λειτουργήσουν χωρίς ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές όλες τις άλλες ειδικότητες που είναι απαραίτητες για να εκπαιδευτούν, να κοινωνικοποιηθούν να στηριχθούν και να βοηθηθούν στην αυτοεξυπηρέτησή τους;  Προσωπικά, μετά από 11 χρόνια εργασίας στην ειδική αγωγή δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει. Ίσως όσοι είναι στα μεγάλα γραφεία και αποφασίζουν για τη ζωή των άλλων να ξέρουν την απάντηση. Θα ήταν πολύ βοηθητικό να επισκεφθούν τα ειδικά σχολεία – σε όποιο κι αν πάνε ελλείψεις θα βρουν – και να μας δείξουν πώς να βοηθιέται ένα παιδί με δυσκολίες ομιλίας χωρίς λογοθεραπευτή, ή ένα παιδί με αυτισμό χωρίς ψυχολόγο. 

Δεν ξέρω ποια είναι η ανάπτυξη που βλέπει η κυβέρνηση να έρχεται, νομίζω κιόλας ότι έχει έρθει γι’ αυτήν, αλλά σίγουρα δεν είναι η ανάπτυξη της Ελλάδας του μέσου Έλληνα.  Είμαι πεπεισμένη ότι όταν μιλούν έχουν στο μυαλό τους ότι κυβερνούν άλλη χώρα, μην πω ότι βρίσκονται και σε άλλο γαλαξία. 

Προσπαθώ χρόνια να μην ευχηθώ – και δεν το εύχομαι πραγματικά σε κανένα τους, μην παρεξηγηθώ – να μην αποκτήσουν παιδί, εγγόνι, ανιψάκι με αναπηρία.  Γιατί τότε ίσως δουν τα πράγματα αλλιώς. Ίσως τότε καταλάβουν το σκοπό της ειδικής αγωγής και πως μπορεί αυτή να πραγματοποιηθεί μόνο με στελεχωμένα σχολεία που θα αναδεικνύουν τις δυνατότητες των μαθητών τους και όχι με κινήσεις αντιπερισπασμού  τύπου προγραμμάτων ΕΣΠΑ και κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ . Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό πολιτισμό που θα καταγραφεί στην ιστορία. Και αν σε χιλιάδες χρόνια βρεθεί κάποιος σκελετός από τούτη εδώ την εποχή, οι ‘Ελληνες να νοιώθουν περήφανοι για τον πολιτισμό τους.  Ως τότε όμως, οι υπεύθυνοι της ενημέρωσης ας αφήσουν τους επιστήμονες να κάνουν τη δουλειά τους κι ας φροντίσουν να πιέσουν όσους πρέπει ώστε να έχουν τα ελληνόπουλα με αναπηρίες ή όχι την παιδεία και την υγεία που τους αξίζει.

   Ιωάννα Καρέλλου

Κοινωνική Λειτουργός

Κοινωνική Ανθρωπολόγος